บทที่ 52

“ผมขอเหตุผล” ฌอนถามกลับเสียงเรียบ “ฉันอยากเข้าใจถึงความรู้สึกถูกรักบ้าง แม้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะเป็นแค่การแสร้งทำก็ตาม” และนั่นเป็นเหตุผลเดียวของเธอมาโดยตลอด ภายใต้แสงสว่างของไฟริมทาง สามารถมองเห็นเงาของเราทั้งคู่ที่ทอดยาวออกไปได้อย่างชัดเจน ร่างสูงกระตุกยิ้มพลางปัดเส้นผมบริเวณหน้าผากของฉันแผ่วเบา “เด็กโง่เอ้ย ถ้าคุณอยากเป็นคนที่ถูกรัก ผมให้มันกับคุณได้นะ แต่ว่าผมต้องขอโทษที่ผมไม่สามารถเดทกับคุณได้ เพราะสิ่งที่ผมต้องการคือความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ผมไม่ใช่คนที่ใจคุณต้องการหรอก...” ฉันเคยคิดว่าฌอนจะเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่ปฏิเสธฉัน ทว่าฉันกลับคิดผิด ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาเล็กน้อยพลันจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของฉัน “เรารู้จักกันมานานมาก ผมดูแลคุณได้ รักคุณได้ และเดทกับคุณเหมือนผู้ชายทั่วไป แม้กระทั่งแต่งงานกับคุณผมก็ทำได้ แต่ว่าคุณล่ะ คุณจะรักผมบ้างไหม?” ฌอน คือผู้ชายที่ไม่เคยศรัทธาในเรื่องแต่งงาน แต่กลับบอกว่าสามารถแต่งกับฉันได้ หญิงสาวไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคำพูดของเขาจะซื่อตรงขนาดนี้ แคโรยอมแพ้ให้กับความจริงใจของเขาพลันเอ่ยพึมพำขอโทษเสียงเบา “ขอโทษนะ ความผิดฉันเอง” ร่างสูงปราย