บทที่ 816

เนื่องจากฝนตก ฉันจึงค่อย ๆ ขับรถไปอย่างช้า ๆ ฉันขับไปได้ประมาณยี่สิบนาทีก่อนจะเห็นร่มสีแดงสดอยู่ด้านหน้า ชายร่างสูงเดินอยู่ภายใต้ร่มนั้นอย่างช้า ๆ ฉันคิดสักครู่และตัดสินใจจอดรถข้าง ๆ เขา เขาจำฉันได้ ดังนั้นเขาจึงหันข้างมามองรถฉัน ฉันลดกระจกลง และยื่นข้อเสนอให้เขา “ติดรถไปกับฉันไหมคะ? ฉันจะพาคุณลงจากภูเขา” เนื่องจากเขาเดินเท้า มันคงเป็นเวลารุ่งสางกว่าที่เขาจะลงจากภูเขาได้ ฉันขับรถ และรถฉันก็ว่าง อีกอย่าง ฉันมีบอดี้การ์ดที่ตามมาข้างหลัง ฉะนั้นฉันจึงไม่กลัวอันตรายใด ๆ ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงเสนอพาเขาไปส่ง เพราะมันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย เขายิ้ม “ผมขอจ่ายค่าโดยสารได้ไหม?” ความคิดของเขานั้นช่างชัดเจน “แน่นอนค่ะ คุณจ่ายตามที่คุณต้องการเลย” ชายหนุ่มเก็บร่มและนั่งลงบนที่นั่งข้างคนขับ หลังจากเขาคาดเข็มขัด ฉันก็ขับรถลงจากภูเขา พวกเราเงียบกันไปตลอดทาง จนกระทั่งยาราส่งข้อความมา [ยารา: ก่อนหน้านี้พวกเราเจอผู้ชายกับร่มสีแดงกำลังเดินลงจากภูเขา พี่ชายฉันจอดรถและถามว่าเขาอยากติดรถไปด้วยไหม แต่เขากลับปฏิเสธเรา! แปลกคนจริง ๆ ใครจะเดินลงเขาท่ามกลางฝนตกหนักแบบนี้กัน? ไม่แค่นั้นนะ เขายังมีร่มสีแดงด้วย เ