Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 248

Quizás solo al alejarse de aquel lugar y realmente al salir, el tiempo podría sanar gradualmente todas las heridas y arrepentimientos, dejando todo atrás. José miraba a Rocío, sin perderse el breve destello de tristeza en sus ojos. Discretamente, retiró su mirada, y ninguno continuó con el tema de antes. —Vamos, salgamos a dar una vuelta. —Está bien.— Rocío rápidamente ocultó sus emociones y siguió a José hacia afuera. Caminaron por la calle, avanzando sin parar. Al pasar por un puente, notaron un camino que se bifurcaba al lado, llevando a un campo yermo. En esta temporada, Venturis estaba desolado, sin paisajes destacables. Continuaron por ese camino desviado, caminando sobre el borde del campo. Charlando mientras avanzaban. Cruzando ese camino, llegaron a la orilla del río. De repente, sintieron una brisa fresca y el cielo se oscureció. José levantó la vista y notó que, sin saber cuándo, el cielo se había llenado de nubes oscuras, ocultando el sol. —Parece que va a llover, te llevo

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.