Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 15

Al llegar al hospital, Sofía se entregó por completo a la atención de los heridos, sin tener en absoluto tiempo para volver a pensar en Salvador. Estuvo ocupada hasta el mediodía, cuando se topó con Rubén, que llevaba un recipiente con comida. Rubén, al ver su aspecto agotado, dejó que una profunda compasión cruzara por sus ojos. Abrió el recipiente y lo colocó delante de ella. —Sé que te preocupan esos heridos, pero tampoco puedes trabajar sin cuidar tu propio cuerpo. ¿Sabes qué hora es ya? Si no te hubiera traído la comida, ¿ibas a dejarte morir de hambre? Sofía sonrió con vergüenza. —No sentí hambre, así que no me acordé. Rubén mostró ante ella una expresión de impotencia; al verla comer con tanta ansia, le sirvió un vaso de agua. Luego, como si hubiera recordado algo, un atisbo de preocupación cruzó sus cejas. —Escuché decir que Salvador donó una suma muy grande al hospital. Los dedos de Sofía, que sostenían los cubiertos, se detuvieron un instante; sus labios rojos se apretaron le

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.