Kabanata 1

"Karen, ito ang bank card ko, at ang password ay 131224. Magagamit mo ito para bumili ng anumang kailangan." Makalipas ang ilang oras, iniisip pa rin ni Karen ang sinabi ng kanyang bagong asawa nang iabot nito sa kanya ang isang bank card kinaumagahan. Sa totoo lang, kakaunti lang ang alam niya tungkol sa asawa niya. Bukod sa ang pangalan niya ay Kevin Kyle, wala siyang ibang alam tungkol sa kanya, kahit na kung sino ang mga miyembro ng kanyang pamilya. Hindi alam ni Karen kung saan siya nakakuha ng lakas ng loob na pakasalan ang lalaking dalawang beses pa lang niya nakilala. Sampung araw na ang nakalipas, sa tulong ni Faye Reed, ang kanyang matalik na kaibigan, nakilala ni Karen si Kevin sa unang pagkakataon sa isang blind date. Wala siyang pag-asa. Kung tutuusin, nasaktan na siya tatlong taon na ang nakalipas, at wala na siyang karapatang maging mapanuri ngunit nagbitiw na siya sa kanyang sarili na mapili. Mas maaga siya ng 15 minuto sa araw ng blind date. Dahil wala siyang anumang magagandang katangian, maaari lamang siyang gumawa ng mas mahusay sa iba pang mga aspeto, umaasa na mag-iwan ng magandang impresyon. Kung makakapag-asawa siya ng angkop na lalaki, mapapaginhawa rin niya ang kanyang mga magulang. Sakto namang pumasok ang lalaki. Napakapormal ng suit at sapatos ng lalaki, na nagparamdam sa kanya kung gaano kahalaga ang pagtingin niya sa blind date na ito, na nagbigay sa kanya ng magandang unang impression sa kanya. Napaka ordinaryo din ng kanyang paraan ng pagbati. "Miss Karen Daly, Hello! Ako si Kevin Kyle." Ito ay isang napaka-ordinaryong pangungusap, ngunit dahil ang kanyang boses ay napaka-magnetic, ito ay nagpadama kay Karen ng hindi pangkaraniwang kaaya-aya at pagkakaroon ng isang mas mahusay na impresyon sa lalaki kaysa sa dati. Pagkatapos ng maikling pag-uusap, nagpalitan sila ng kanilang mga numero ng telepono at umalis. Dahil maraming blind date ang dating ni Karen, hindi niya sineseryoso ang blind date na ito. Naisip niya na ang blind date na ito ay mauuwi rin sa mga nauna. Sa hindi inaasahang pagkakataon, nakatanggap siya ng tawag mula kay Kevin makalipas ang dalawang araw. Magalang ang boses niya gaya ng dati, "Miss Karen, free ka ba ngayong gabi?" Noong gabing iyon, inimbitahan siya ni Kevin sa isang Italian restaurant para sa hapunan. Hindi nagustuhan ni Karen ang awkwardness ng isang blind date. Kakaunti lang ang sinabi nila sa restaurant. Habang kumakain, medyo kinakabahan siya, at hindi siya kumakain ng marami. Noong una, gusto niyang maghanap ng dahilan para umalis ng maaga. Habang nag-aalangan, nagsalita muna si Kevin, "Miss Karen, I have some time next Wednesday. How about we get our marriage certificate then pick up?" "Ano? Anong certificate ang gusto mo?" Nagulat si Karen sa sinabi ni Kevin. "A marriage certificate," ulit niya sa seryosong tono. Hindi naman siya mukhang nagbibiro. "Isang marriage certificate?" Hindi pa rin makapaniwala si Karen sa narinig. Nilagay niya ang kamay niya sa hita niya at kinurot ito ng husto para makasigurado na hindi siya nananaginip, saka seryosong tumingin sa lalaking nasa harapan niya. Si Kevin ay may isang pares ng makapal na kilay na hugis espada, matingkad na mga mata, at magandang mukha. Siya ay napaka-eye-catching na ang iba ay maaaring makita siya kaagad sa isang pulutong. Solemne ang ekspresyon at ugali niya, at hindi siya mukhang impulsive na tao. Pangalawang beses pa lang silang nagkita pero gusto na daw niya itong pakasalan? Pagkatapos, muling dumating sa kanyang pandinig ang malalim na magnetic voice ng lalaki. "Akala ko kagaya mo lang ako. Nakipag-blind date na may layunin na bumuo ng pamilya, makapag-asawa at magkaanak, at mamuhay ng 'ordinaryong' buhay." "Oo, sa tingin ko. Pero ngayon lang tayo nagkita sa pangalawang pagkakataon. Hindi mo ba naisip na masyadong mabilis?" sabi ni Karen. Gusto niyang magkaroon ng sariling pamilya, ngunit hindi niya inaasahan na magiging ganoon kabilis. "Medyo masyadong mabilis." Kalmadong tingin ang pagpapatuloy ni Kevin, "After the first meeting, I went back and thought about it for two days. You have gave me a good feeling. I personally feel that our personalities not clash, so I want to have a try ." Bahagyang kumunot ang noo ni Karen at medyo hindi masaya. "Sa aking palagay, ang pag-aasawa ay hindi isang maliit na bagay. Subukan mo? Kung hindi ito gagana, ibig sabihin ay gusto mong..." Bago pa siya makatapos, pinutol siya ni Kevin, "Miss Karen, adults na tayong lahat. Of course, we would never yearn for a love that does even exist. We all know what we want." Hindi sumagot si Karen at patuloy na nakatitig sa kanya. Sa ibabaw, ang lalaking ito ay kalmado at hindi magarbo. Magiging mabuting asawa siya. Gayunpaman, kaya ba niyang ibigay ang natitirang bahagi ng kanyang buhay sa lalaking ito na dalawang beses pa lang niya nakilala? Talaga? Seeing that she was hesitating, Kevin added, "Maybe it was impatient of me, to not have consider your feelings. If you think I'm suitable, you can go back and think about it. I'll wait for your call." Pagkauwi ng araw na iyon, buong magdamag itong iniisip ni Karen. Inamin niya na ang ilan sa kanyang mga opinyon ay katulad ng kay Kevin. Halimbawa, naniniwala rin siya na walang tunay na pag-ibig sa mundo. Matapos masaktan ng husto, hindi na siya naniwala na may pag-ibig sa mundong ito. Matapos ang isang gabing walang tulog, tinawagan ni Karen si Kevin nang maaga kinaumagahan at sinabi sa kanya na pumayag siya sa tinatawag niyang proposal. Sa hapon, dinala ni Karen ang kanyang pasaporte at pumunta upang irehistro ang kanilang kasal sa City Hall kasama si Kevin. Nang kolektahin nila ang sa kanila at sabay na lumabas ng City Hall, may halong pakiramdam siya. Ang pag-aasawa daw ay tanda ng bagong buhay para sa mga babae, pero ngayon ay parang napakasimple lang. Ang kailangan lang ay 9 na dolyar para sa isang sertipiko na ngayon ay nangangahulugan na si Karen Daly ay legal na pagmamay-ari ni Kevin Kyle. Lumipat si Karen sa apartment ni Kevin. Si Kevin ay kumilos nang may pagka-chivalry noong gabing iyon. Nagkusa siyang umalis sa pangunahing silid-tulugan para makapagpahinga itong mag-isa habang natutulog siya sa isa pang kwarto. Hindi inaasahan ni Karen na ibibigay ni Kevin sa kanya ang kanyang bank card bago siya pumasok sa trabaho ngayon. Hindi pa nga sila magkakilala ng husto. Paano siya nakakasigurado na ibibigay niya ang lahat ng ari-arian niya? "Karen, naghihintay na sa loob ang mga reporter ng media, malapit na ang mga direktor at ang bagong boss. Bakit natulala ka sa ganitong oras?" Ang mabagsik na boses ng Public Relations Manager na si Emma Wilson ang pumutol sa pagde-daydream ni Karen. Mabilis niyang binawi ang kanyang iniisip at sinabi nang may diretsong mukha, "Manager Wilson, pasensya na, papansinin ko." Tumingin si Emma kay Karen at sinabi sa matigas na tono, "Karen, bagama't empleyado ka sa Sales department, pinadala ka ng manager mo para tumulong sa Public Relations Department. Mas mabuting gumising ka na at huwag mo na akong hilahin pababa. kasama ka." Kinagat ni Karen ang kanyang labi at tumango. "Manager Wilson, na-distract lang ako. Hindi na mauulit." Tumingin ulit si Emma kay Karen at saka umiwas ng tingin. Pumalakpak siya at tinawag ang ilang empleyado na responsable din sa pagtanggap. "Everyone, try your best. We must hold today's press conference smoothly. We can't afford any mistakes." Habang nagsasalita, sinusulyapan ni Emma ang bawat empleyado.