Capítulo 240
—Vivianita, no podía salvar a dos a la vez; ven rápido y ayúdame —dijo Teodoro con gran urgencia.
Viviana y los demás salieron de la parte de atrás de la casa.
Cipriano, que había estado observando con frialdad, mostró sorpresa al ver a Viviana salir.
Viviana...
Soltando a Dolores y avanzando dos pasos.
Dolores lo atrajo de regreso, su corazón aún latía con fuerza por el profundo miedo, y al ver a Viviana.
Sus ojos parecían a punto de salirse de las órbitas.
Hasta ese momento, había pensado que la persona con la que había estado intercambiando mensajes esos días era simplemente un cómplice de Susana, incluso pensó que era el agresor de antes.
Ahora, al ver a Viviana...
¿Podría ser...?
Ah, ¡esta mujer era muy astuta!
En la orilla del estanque,
Viviana miró con arrogancia a Susana en el suelo.
La verdad no quería hacerle RCP.
—Ricardito.
Viviana gritó a todo pulmón, y antes de que pudiera decir la siguiente frase, escuchó a Rosa refutar: —Pues Ricardito no le hará respiración boca a boca

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link