Capítulo 29
—¡...!
Un momento antes, Susana parecía sinceramente arrepentida, llorando profusamente; pero de repente, su expresión se congeló y la apariencia de remordimiento y tristeza total se desprendió de su rostro como pintura vieja, revelando de esta manera un núcleo oscuro y feo.
El rostro de Cipriano pronto se iluminó.
Avanzó hacia efusivo hacia ella apresurado: —¿De verdad? ¿Es eso cierto?
Viviana ni siquiera lo miró.
Al ver la reacción de Cipriano, Susana, con una voz tan aguda como la de un demonio, desafiante dijo: —¡Eso era imposible! Ese hotel es famoso por su privacidad, la ubicación de la habitación era tan remota, ¡no podía haber nadie allí! ¿Quién podría salvarte? ¿Quién vendría a salvarte? ¿Dios quizás lo hizo?
Viviana: —Si insistes en decir que fue Dios, entonces sí, él se parece bastante a un dios.
El aroma fresco de su palma, el modo en que le dijo que todo estaría bien, para ella fue como si un dios descendiera del cielo, alto, hermoso, y brillante.
Susana: —No lo creo, no e

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link