Capítulo 45
En su nuevo celular solo había almacenado dos números: uno de David y otro de Samuel.
Al ver que era David, miró instintivamente hacia Sofía, que seguía tranquila en el sofá, pensando que, tras calmarse, él había vuelto a llamar para saber cómo estaba. Contestó enseguida: —Buenas.
—Ven aquí un momento.
Una orden breve vino del otro lado.
Viviana se quedó atónita por un instante, luego respondió de inmediato: —De acuerdo ya voy.
Después de colgar, se dirigió a Sofía: —El gerente David me ha pedido que pase por allí. La gerente Sofía, por favor, quédese aquí, volveré pronto.
Sofía levantó lentamente la cabeza del cojín, con una mirada fría que recorrió a Viviana de arriba abajo. De repente, como si hubiera comprendido algo, esbozó una sonrisa algo triste: —Ve no te preocupes por mí.
Viviana se quedó sin palabras.
¿Qué significaban esa mirada y esa expresión?
Quiso explicar, pero sintió que cualquier palabra sonaría a justificación.
Se sintió un poco molesta por dentro.
Después de todo, s

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link