Capítulo 1666
La expresión de Jepherson se oscureció. Dejó su silla y se sentó junto a ella, preguntando: "¿Te he asustado?".
Raeleigh negó con la cabeza. "Tendrías que hacer más que eso".
"¿Entonces por qué te estremeciste?"
"Una reacción instintiva".
Jepherson acercó a Raeleigh y le dio unas palmaditas en el hombro. "Raeleigh... A veces, incluso yo tengo miedo de perder la cabeza algún día".
"Ya lo eres. ¿Hay necesidad de que esperes?"
Perplejo, Jepherson se rió por lo bajo y la abrazó con fuerza. "No te dejaré ir aunque muera. ¡Moriré contigo!"
Raeleigh permaneció en silencio; solo lo tomaría como si hubiera conocido a un maníaco.
El día transcurrió en paz. Raeleigh pasó el día en compañía de Jepherson y lo acompañó de regreso al hotel por la noche. Pero por alguna razón, alguien pudo haber divulgado el secreto o haber chismeado a sus espaldas, pero cuando Raeleigh dormía por la noche, apareció Marissa.
Stuart estaba en su descanso. Los porteros eran simples subordinados ordinarios de Jepherson.

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link