Capítulo 24
El embrión...
Aunque no comprendía del todo los términos médicos, sabía perfectamente lo que significaban.
El bebé en mi vientre era como una semilla que había comenzado a brotar, que ya había desarrollado un pequeño corazón que latía...
Si le daba tiempo, crecería día tras día.
Un día nacería y me llamaría con una voz infantil: mamá.
Tal como yo llamaba a mi propia madre.
Mientras esos pensamientos inundaban mi mente, sentí un nudo en la garganta y mis ojos comenzaron a empañarse.
—Carmita...
Carmen se acercó inmediatamente: —Aquí estoy, aquí estoy.
—Esta decisión que tomé es la correcta, ¿verdad? —pregunté, respirando profundamente, como si intentara convencerme a mí misma.— Resolver esto rápidamente, no puedo permitirme compasión, ¿no es así?
Carmen apretó los labios y, tras unos segundos de silencio, asintió: —Sí, Luchita, estás haciendo lo correcto.
Tal vez dolería durante un tiempo, pero sería mejor que pasar el resto de mi vida atrapada en una conexión inter

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link