Capítulo 145
“De acuerdo, entendido”.
Cameron le sonrió al camarero y luego miró a Madison.
Al notar su mirada, ella frunció el ceño de forma molesta. “¡No intentes usar a un camarero para asustarme! ¡Es inútil!”.
“¿Lo ves? Esta dama aquí ha sido ruidosa desde que entró”.
La ignoró y continuó preguntándole al camarero con una sonrisa: “Según las normas de aquí, debe mantenerse en silencio o irse, ¿verdad?”.
El camarero respondió: “Sí, Señor Morgan”.
Si se tratara de huéspedes ordinarios, el camarero simplemente haría la vista gorda. Después de todo, todos los que podían venir aquí debían tener un origen decente.
¡Pero esta vez, Cameron era un invitado especialmente nombrado por el jefe!
“Tú, un camarero, ¿quieres echarnos?”.
Al ver esto, Madison hizo una mueca desdeñosa.
Entonces, miró a Cameron, y su sarcasmo se hizo más intenso. “¡Cameron, es inútil que nos asustes! ¡Te metiste con la persona equivocada! Sin mencionar que un camarero no está calificado para echarnos. Aunque venga el ger

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link