Capítulo 36
—¡Ve y ve!
Ana gritó desde atrás,—¡Miguel, te vas a arrepentir!
¿Arrepentirme?
No existe tal cosa.
Ya lo había entendido todo en el momento en que casi me atropella un camión.
Dejé atrás mi complejo de héroe y aprendí a respetar el destino de los demás.
Si María quiere saltar al fuego, que lo haga.
Y si Ana quiere estrellarse contra la pared, menos la voy a detener.
Si me entrometiera, no solo no lograría hacerla recapacitar, sino que probablemente fortalecería su amistad como un efecto secundario.
Aunque, de todas formas, no tenía mucho tiempo para pensar en estas cosas.
Carolina me mandó un mensaje directamente, pidiéndome que fuera a su oficina.
Diez minutos después.
Carolina levantó la vista y me saludó con desgano.
—¿Llegaste?
—Toma, llena esto. Necesito que lo entregues hoy mismo.
Eché un vistazo al formulario.
¿Olimpiada Internacional de Finanzas?
—Carolina, ¿esto significa que ya decidieron enviarme a mí?
En mi vida anterior, ni siquiera vi es

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link