Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 42

Giré la cabeza, levantando una ceja. —¿Acaso no es así? Laura, de repente, se sintió tranquila. Por primera vez en la noche, asintió sonriendo.—Sí. ... El auto llegó a una zona de fábricas abandonadas y desoladas. La atmósfera era sombría, y de vez en cuando se escuchaban sonidos extraños. Laura, asustada, se acercó más a mí. El asistente iba delante, guiándonos hasta que se detuvo frente a una puerta azul. —Presidente Miguel, hemos llegado. La persona está adentro. Asentí con la cabeza. —Quédate afuera. Con Laura, me acerqué y empujé la puerta. La luz de las lámparas fluorescentes iluminaba todo el espacio; la habitación no era muy grande y se veía completamente a simple vista. En el centro había una persona atada con cuerdas y con una venda cubriéndole los ojos. —¡Malditos! ¿Quién se atreve a secuestrarme? ¡Si me tocas, estás muerto! Hugo seguía lanzando amenazas. Sin preocuparme por bajar la voz, cerré la puerta detrás de mí. El sonido de sus insultos se

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.