Capítulo 139
Al levantar la vista.
A través del espejo retrovisor, vio la figura delgada de Ximena, que acababa de llegar a la parada de autobús.
Su cuerpo parecía tambalear, no sabía si era por la baja de azúcar o por otra razón, pero tuvo que sostenerse del cartel publicitario cercano para mantenerse en pie.
Parecía que no se encontraba bien.
Su mirada permanecía fría y distante, pero aún así habló: —Detente.
Carmen y Ana miraron hacia allí.
Ana fue la primera en notar la situación de Ximena. Intuyó lo que Diego estaba pensando y, algo molesta, dijo: —Diego, ¿no te has dejado engañar por ella? Es obvio que no estaba satisfecha antes, ¡debe haber sido una farsa!
—No te preocupes, si te ocupas de eso, caerás en la trampa —Ella le pidió, con un tono de súplica, que se fuera rápidamente.
Carmen también echó un vistazo y, sin decir nada, sonrió de manera irónica.
Los métodos de Ximena parecían cada vez más numerosos.
No lograba alcanzar los estándares altos, pero tampoco podía cumplir con las expectat

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link