Capítulo 109
Para Lourdes, Oscar siempre había sido generoso con el dinero.
—¿Te gusta? Es un regalo de tu hermano.
Belén estaba encantada, pero rápidamente negó con la mano. —No es necesario, ¿no es este el regalo de boda que compraste para tu cuñada? Sería inapropiado que lo aceptara, además, no sé tocar el piano. Sería un desperdicio dármelo a mí.
—¿Y si aprendes? ¿Quieres que te enseñe tu hermano?
—Mi hermano, soy un poco torpe, mejor no. Hermano, ya terminé de comer, me voy a mi habitación.
Oscar cogió su brazo a tiempo. —Ponte los zapatos, ¿olvidaste la medicina que acabamos de aplicar?
Un sirviente rápidamente trajo un par de zapatillas, cuyas suelas eran suaves y no dolían al pisar.
Después de que Belén se fuera, Oscar también dejó los utensilios de comer, y un sirviente se acercó para recoger los platos. —Señor, la Señorita Belén comió muy poco, ¿guardamos la comida que sobra?
Oscar respondió, —Deshazte de ella, de ahora en adelante no guardaremos comida de un día para otro en casa.
El sir

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link