Capítulo 39
Oscar es profundo y astuto; un pequeño descuido podría enfurecerlo tanto que probablemente no tendrías ni la oportunidad de gritar por ayuda.
Belén finalmente se ablandó y se disculpó obedientemente. —Lo siento, hermano, sé que me equivoqué, fue mi culpa, no volverá a pasar. De hecho, fui yo quien buscó primero a Vicente, insistiéndole que me enseñara a estudiar.
Resolver este asunto frente a Oscar en realidad es muy simple...
—Yo... quiero ir a casa ya...— Belén dijo cuidadosamente, con la cabeza baja.
La expresión de Oscar se suavizó un poco. —El hermano ha esperado mucho por Belén, y sin embargo, Belén se quedó jugando fuera hasta tarde con otra persona. Lo que hago hoy es por tu bien.
—Ven, quédate un poco más y come algo.
Belén: —Hermano, ya es muy tarde.
Oscar: —Si puedes acompañar a Vicente, ¿por qué no puedes acompañarme a mí?
Esa frase sonaba como si estuviera celoso.
Bueno, él es así, ¡su necesidad de controlar todo es demasiado fuerte!
El hombre se metió

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link