Capítulo 173
Dixon respondió inmediatamente, "Carol, me siento mal".
Se levantó y agarró mi mano. Le sacudí con fuerza y me hundí, "¡Deja ese acto lamentable!".
Sorprendida, pregunté: "¿Crees que me sentí genial hace dos meses? ¿Crees que aceptaré que Cinque me salve?".
"Sé que no lo harás, pero tengo una forma de hacerte aceptarlo", respondió Dixon, cerrando sus ojos. "¡Te voy a noquear y obligar a alimentarte con medicina si es lo que se necesita para mantenerte viva!".
Agravada, le di una patada. "¡Piérdete!".
Tenía mal carácter. Siempre que recordaba la escena frente a la iglesia hace dos meses, me di cuenta de que nunca perdonaría a Dixon.
¿Por qué trató de justificar sus acciones después de repetidas veces lastimándome? ¿Por qué debería haber dejado mi rencor y perdonarlo?
¡No! ¡Nunca!
¡Nunca lo perdonaré nunca más! Incluso si en el fondo, todavía sentía algo por él.
Dixon no esquivó. Mi patada lo envió deslizando hacia el suelo en su trasero. Luego bajó su cuerpo y me abrazó mientra

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link