Capítulo 1173
La expresión de Gustavo cambió varias veces; luego respiró hondo. —Lorena, ¿lo hiciste tú a propósito para que la familia Martínez quedara endeudada contigo?
Lorena se rio. —Señor Gustavo, me parece que está usted algo tonto. Hace poco devolví al verdadero Salvador a la familia Martínez; ya me deben un favor enorme. ¿Para qué iba yo a montar esto, si sería demasiado fácil que me descubrieran?
Así fue.
Gustavo apretó los labios y miró a Leonardo.
La expresión de Leonardo era muy serena; lentamente dejó los palillos sobre la mesa y dijo al mayordomo que estaba a su lado: —Investiguen a fondo a los que tocaron las copas; esta noche no dejen salir a nadie.
El mayordomo se apresuró a organizarlo, y la atmósfera en la casa de la familia Martínez se volvió de inmediato tensa, como una cuerda a punto de romperse.
Antonia, sentada a la mesa, tenía gotas de sudor que rodaban por la cara; era demasiado evidente que algo iba mal. Gustavo lo notó y entrecerró los ojos. —Antonia, pareces muy nervios

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link