Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 1387

Sebastián Guzmán no era hablador, la mayoría de las veces comía en silencio, completamente solo. Iván estaba tan angustiado que estuvo a punto de salir corriendo, pero no vio a nadie. Se limpió el sudor de la frente y no pudo evitar gritar otra vez. —¡Sebastián! A su alrededor, seguía sin haber respuesta. A varios kilómetros de allí, un grupo de hombres reía alegremente alrededor de una fogata, con las caras llenas de satisfacción. —¿Quién iba a pensar que en un lugar tan remoto encontraríamos esta sorpresa? Este niño está bastante bien, seguro que nos darán buen dinero por él. Sebastián estaba atado al tronco de un árbol cercano. Sus ojos no mostraban ninguna emoción, los tenía bajos, como si nada le importara. Los hombres ni siquiera se molestaban en prestarle atención. Una vez comieron y bebieron hasta saciarse, comenzaron a caminar hacia el exterior. Ese bosque estaba a más de treinta kilómetros del centro vacacional más cercano. Ellos habían venido a cumplir una misión al aire lib

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.