Capítulo 146
Hasta que terminó la reunión social, ella se mantuvo proactiva, colocándose justo detrás de Pedro.
—Jefe Pedro, tengo algo que quiero preguntarle.
En ese momento, los socios empezaron a despedirse con abrazos y se retiraron amablemente, diciendo que los esperarían afuera.
César mostró algo de disgusto, pero por una vez cooperó, y pronto la sala privada quedó solo con ellos dos.
Lorena ya no pudo contenerse.
—Jefe Pedro, si en el pasado realmente hice algo que lo lastimara, por favor, no lo tome en cuenta. Mi papá tiene razón, usted es una persona magnánima. Yo seguramente era muy inmadura en aquel entonces.
Pedro giraba lentamente la copa entre los dedos, sin decir nada.
Lorena se apresuró a tomar la botella cercana y sirvió licor en ambas copas.
—Primero me castigo con tres copas.
El chisme anterior la había dejado completamente descolocada. Si de verdad le había dado una bofetada en el pasado, ese hombre debía tener un carácter increíble para no haberle hecho pagar por ello.
Sirvió l

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link