Capítulo 238
Lorena abrió la boca, pero por un instante no supo cómo refutarlo.
El día en que se reencontró con Ignacio fue precisamente porque percibió una emoción intensa en él: amor, resentimiento, una mezcla de sentimientos que le impidió hacerle daño. Así que fue cediendo poco a poco, hasta terminar saliendo con él.
Cuanto más lo conocía, más compasión sentía por él, y su tolerancia se volvía cada vez más indulgente.
—Ignacio.
Apenas pronunció su nombre, Ignacio ya no quiso escuchar más. Le apretó la cintura con fuerza, como una tormenta desatada.
Después del acto, Lorena lo escuchó decir con voz ronca:
—Por eso no quiero que veas este lado tan feo de mí.
Tras decirlo, abrió la puerta del auto y la cerró de un portazo. Así, simplemente, se fue.
Lorena yacía en el asiento trasero, aún sintiendo humedad entre las piernas. Esta vez, ni siquiera se había molestado en limpiarse. Al parecer, estaba realmente enojado.
Se incorporó lentamente, su mente aún atrapada en el torbellino de sensaciones que

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link