Capítulo 94
El hombre que hablaba tenía un aire de distinción, diferente al frío desdén de Pedro y la dominante presencia de Salvador. Este hombre exhibía un aire despreocupado y privilegiado que era difícil de manejar, pues fácilmente podría convertirse en alguien tonto como Yago.
Sin embargo, dominaba completamente la atmósfera.
Lorena se vio obligada a responder, aunque no sabía quién era, y solo pudo sonreír torpemente.
El hombre, de unos ciento ochenta y seis centímetros, se acercó rápidamente y se inclinó hacia ella.
—Lorena, ¿cómo es que te encuentras en este lugar caótico? ¿Acaso es por Yago otra vez?
Rubén había regresado a Costadorada esa misma noche, aún sin ajustarse al cambio horario, con una mano casualmente en el bolsillo, aparentando una total despreocupación.
Lorena retrocedió dos pasos: —¿Quién es usted?
Al elevar una ceja, la sonrisa en los ojos de Rubén se enfrió: —¿Qué juego estás jugando ahora?
Antes de que pudiera continuar, Pedro intervino.
—Rubén.
Fue entonces cuando Loren

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link