Capítulo 184
¡Es Ramón!
Ramón regresó a recoger el auto, y al ver que alguien apuñalaba a Raquel, se lanzó inmediatamente hacia ella.
El cuchillo se hundió profundamente en su pecho.
Raquel soltó un suspiro ahogado: —¡Ramón!
Alberto quiso correr hacia Raquel, pero se encontraba algo alejado de ella, por lo que solo pudo mirar, impotente, cómo Ramón recibía la puñalada.
Derribó a dos de los secuaces vestidos de negro que estaban cerca y corrió rápidamente hacia ella.
En ese momento, el secretario Francisco, acompañado de una gran cantidad de guardaespaldas vestidos de negro, irrumpió en el lugar, rodeándolo por completo.
Odalio y sus secuaces, al ser pocos, pronto fueron capturados.
Ana corrió hacia ellos y, sin pensarlo, abrazó a Alberto. —¡Alberto!
Alberto se vio obligado a detenerse. Quiso apartar a Ana para ir hacia Raquel y Ramón.
Pero Ana lo abrazó con fuerza, aferrándose a él. —Alberto, no te vayas, tengo mucho miedo.
Ramón, herido, cayó al suelo. Raquel se arrodilló rápi

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link