Capítulo 23
Ángeles: ...
Hoy ha sido un día de mala suerte, realmente me encontré con estos maleantes.
Ángeles inmediatamente levantó las manos en señal de rendición.
No solo ella, sino también Héctor y el subordinado que no podía moverse, e incluso los dos que yacían espumeando en la furgoneta, fueron controlados y maniatados por este grupo de bandidos.
Con varias armas apuntando a sus cabezas, Héctor estaba aterrorizado, temblaba sin cesar y lloraba: —No me maten, por favor, no me maten...
Sus subordinados, deseando poder rogar de rodillas, suplicaban: —¡Por favor, perdónennos la vida, no nos maten!
—¡Cállense! El que haga más ruido, lo disparo.
Con un grito feroz de los bandidos, Héctor y sus hombres se callaron, todos con caras de terror y temblando sin cesar.
A excepción del susto inicial, Ángeles parecía mucho más tranquila.
Sabía que estos bandidos no dispararían fácilmente.
Porque mantenerlos como rehenes era útil.
Efectivamente, el vehículo todoterreno que había estado siguiendo a las cam

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link