Capítulo 429
Este estado continuó hasta que Ángeles volvió al pie del edificio de apartamentos.
Emilio finalmente se detuvo.
Ángeles subió a toda prisa las escaleras, y lo primero que hizo fue asegurarse de que todas las puertas y ventanas estuvieran bien cerradas.
Cuando terminó y se acercó a la ventana, Emilio todavía estaba parado abajo como una estatua.
Al parecer, notando su mirada, Emilio levantó instintivo la cabeza y sonrió hacia su ventana, aunque a esa distancia era imposible discernir su expresión, pero claramente era tan despreocupado y casual como siempre, un hombre frívolo y burlón.
No hubo travesuras, ni venganza.
Como si realmente solo hubiera venido a llevarla a casa.
—Está desquiciado...
Ángeles, tranquila, cerró las cortinas de un tirón.
En su corazón, Emilio era demasiado impredecible, nadie podía adivinar en ese momento lo que pensaba, actuaba sin ningún patrón discernible, impulsivo, dependiendo siempre de su estado de ánimo.
Ese tipo de persona era mejor mantenerla a distanci

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link