Capítulo 118
Andrés mostró en sus ojos indulgencia y orgullo, sonriendo con ternura, —nuestra Luisita era realmente increíble.
—Por supuesto.
Esto, Andrés lo sabía, pero Carlos no.
Cuando Luisa estaba con Carlos anteriormente, ella había propuesto varias veces ir a escalar montañas al aire libre, y Carlos siempre decía que no tenía tiempo o que escalar montañas era muy cansado.
Él no entendía los intereses y pasatiempos de Luisa, ni estaba dispuesto a dedicar tiempo para acompañarla.
Después de caminar un rato, Carlos de repente se detuvo, se paró al lado del sendero y se hizo a un lado para dejar pasar a las personas detrás de él.
Cuando Andrés y Luisa pasaron, Carlos extendió la mano hacia Luisa, —Luisita, ¿estás cansada?
Luisa, fría, respondió: —No.
Andrés movió sus manos unidas firmemente, —No te molestes.
Carlos bajó la mirada, sus ojos se detuvieron en las manos entrelazadas de ambos.
Luisa dijo con impaciencia: —Haz espacio, estás bloqueando el camino.
Carlos se quedó parado en medio del cam

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link