Capítulo 242
—¿No que todavía no habíamos tenido tiempo de avisar?— Andrés miró su reloj. —Ya es tarde, tengo que llevarme los documentos y salir corriendo.
Doña Ximena frunció el ceño con un aire de descontento, y su tono adquirió un matiz de reproche. —Termina de comer y luego te vas. Si algo sucede, yo me hago responsable.
—Eso no puede ser.— Andrés mantuvo su tono despreocupado. —Usted sola no puede representar a la empresa. Espere y verá, en un momento recibirá una llamada para regresar y asistir a la junta directiva.
Dicho esto, Andrés dejó atrás a un grupo de personas en el vestíbulo, subiendo las escaleras sin hacer caso a nadie más.
Abajo, los miembros de la familia Castro se miraron entre sí.
Don Ignacio fue el primero en hablar: —doña Ximena, ¿Andrés no sabe que esta comida fue un arreglo mutuo entre nuestras familias para que él y Tania se conocieran oficialmente?
Aunque don Ignacio tenía dos años más que doña Ximena, debido al estatus y posición de ella, aun así se dirigía a ella respe

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link