Capítulo 87
Luisa sonrió y apretó con delicadeza los labios. —Tarde o temprano seré tuya, ¿por qué tanta prisa? Ah…
Andrés tomó su mano y pasó sus dedos suavemente por la palma de su mano.—No puedo esperar ni un día, ni un minuto, ni un segundo más, quiero que seas mía.
Dicho esto, Andrés sonrió.—Antes temía que pensaras que casarnos tan pronto era demasiado repentino, así que le sugerí a mi suegro que primero podríamos comprometernos y luego casarnos cuando nuestra relación estuviera más madura. Pero ahora que lo pienso bien, realmente fui yo quien se metió en este lío.
Luisa le sonrió complacida y respondió: —Entonces, ¿ya estamos listos para nuestra relación?
Andrés le pellizcó la mejilla.—Eso depende de ti, mi amor. Mi amor ya está listo para entregártelo.
Luisa bajó la vista, sonriendo suavemente, y de repente se le ocurrió hacerle una broma.—Entonces, ¿por qué no esperar un poco más?
Andrés sonrió con cariño y, siguiendo el juego, respondió: —Entonces, ¿podría saber cuándo, señorita Luisa, e

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link