Capítulo 172
Grito interno: ¡No he tenido vacaciones en absoluto!
De regreso a casa, se encontraron con la hora pico. El trayecto, que usualmente tomaba unos quince minutos, se vio afectado por un tráfico tan denso que duraron media hora sin alcanzar aún la Palacio de Las Estrellas.
Ana se recostó en el asiento trasero, jugueteando con su móvil, cuando de repente sintió un peso en su hombro: una cabeza peluda se había apoyado allí.
...
Giró la cabeza y se encontró con el rostro de un hombre a pocos centímetros de distancia. ¿Se había quedado dormido?
Desde ese ángulo, Ana pudo notar sus espesas pestañas que caían naturalmente, proyectando una pequeña sombra. Su piel era incluso más suave que la de una mujer, y su nariz recta y mandíbula bien definida eran resaltadas por las luces del exterior, mostrando unas líneas muy marcadas.
Era un rostro increíblemente hermoso, que cualquiera envidiaría.
Ana quedó hipnotizada mirándolo.
Mateo, concentrado en la conducción, notó que el tráfico finalmente empeza

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link