Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 23

Laura estaba atada de pies y manos, completamente inmovilizada, y cerró los ojos con desesperación. En ese instante, Víctor se arrastró hasta ella y, no se sabe cómo, encontró una máscara antigas abandonada. Con sus últimas fuerzas, se la colocó a Laura. —Víctor, así te vas a morir. El gesto de Laura fue de resistencia, la voz le temblaba y, quizá sin darse cuenta, comenzó a llorar. Aquella lágrima fue enjugada por los dedos de Víctor, y ella escuchó su leve risa: —Pero así tú podrás vivir. Muchas veces, los humanos somos criaturas de sentimientos tremendamente complejos. El amor y el odio pueden coexistir, igual que el rechazo y el deseo no se excluyen. Como si, después de tantos años, Laura aún no pudiera entender por qué lloraba esa lágrima. El gas tóxico se extendía por el aire. Víctor pronto quedó tumbado, sin fuerzas ni voz, y Laura, aunque tenía la máscara, también empezó a perder la conciencia. Intentó agitarlo, pidiéndole que aguantara un poco más. Hasta que, fuera del almacén
naunang chapter23/23
susunod na chapter

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.