Capítulo 67
En un momento que no supo precisar, Miguel, que la había seguido, preguntó de pronto: —¿La escena en la joyería la orquestaste tú, verdad?
Clara le lanzó una mirada a Miguel: —¿Por qué dices eso?
Miguel observó el bolígrafo que ella tenía en la mano.
—Vi cómo lanzaste la pluma: precisión, contundencia, técnica depurada, un golpe certero. ¿Esa escuela que aceptaba solo a niños de cinco a ocho años enseñaba también armas arrojadizas?
Clara respondió: —Cuando era chica en el campo, usaba una resortera para disparar pajaritos.
Esa explicación hizo sonreír a Miguel: —Tu infancia debió de ser bastante pintoresca.
—Comparados con la gran ciudad, los pueblos pequeños tienen un aire de vida más auténtico.
Al llegar a la última planta, Clara se quitó el tapabocas por costumbre; al verla por primera vez, Miguel sintió que el corazón se le aceleraba varios latidos.
No imaginó que pudiera existir alguien tan hermosa.
No era de extrañar que Pablo, poco afecto a las mujeres, hubiera querido lanzarse

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link