Capítulo 142
"Me da igual lo que vaya a pasarme ahora. Lo único que me importa es estar con él".
"Entonces no te des por vencida. No lo abandones. Lo que necesita es a alguien. Y tu amor. Tiene miedo de decirlo. Debes hacerle ver que no es necesario que tema, ¿de acuerdo?"
Asentí con la cabeza. "Gracias, Emily. Debería haber acudido a ti antes".
Me abrazó firmemente. "Gracias por seguir con vida, Regina. George se pondrá muy contento al saber que has encontrado la forma de volver con Percy".
Empecé a llorar entre sus brazos.
Se oyó el sonido de la puerta y, cuando alcé la cabeza, vi que entraban un chico y una chica, por lo visto regresaban del colegio.
Me limpié las mejillas sin dejar de observarlos.
"Aiden ha crecido mucho", le comenté.
"Cumplirá trece años en unos días".
"Mamá", la niña se acercó corriendo y la abrazó.
"¿Qué tal la escuela, cariño?"
"Me fue bien. Aprendí un poema".
"Ella se llama Ava", la presentó Emily. "Estaba embarazada de ella en el momento en que George... Murió".
Ah.
Ojalá

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link