Capítulo 1123
Las lágrimas volvieron a salir de sus ojos.
Sean se dio cuenta de su expresión y añadió, "Mami, no llores. No me duele nada".
Diana miró al niño, con los ojos enrojecidos por las lágrimas. Para contener sus emociones y no derrumbarse, tuvo que decir en voz alta, "¡Niño tonto! ¿Quién dijo que eras inteligente? ¡Eres un niño tonto hasta el final!".
¿Cómo no le iba a doler una bofetada de su mami?
Y, aun así, ¡a este niño tonto solo le preocupaba consolarla!
Diana no tenía ni idea de cómo podría absolver la culpa de su corazón. Con dedos temblorosos, sollozó, "¡Tonto! ¿Olvidaste lo que te dijo mami? Di la verdad si te duele. Llora si te sientes triste. No tienes por qué guardártelo".
Él aún era muy joven.
Estas cargas no eran de él.
"Estoy muy bien", dijo Sean, sacudiendo la cabeza. Su expresión se volvió solemne. "Betty está más lastimada que yo".
Como hermano de ella, no debió empujarla, por mucho pánico que sintiera en ese momento. Más aún no debió gritarle después de lastimar

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link