Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 212

Silvia se siente muy sola; casi me ruega que me quede. Solo tenía dos días de vacaciones, pero para estar con ella, le pedí a Ignacio que me concediera dos días más. Sin embargo, todo encuentro debe terminar, y finalmente tuve que irme. Ella me preparó café cocido con rocío en una taza y también empacó alimentos al vapor con polen y pétalos, queriendo ofrecerme lo mejor que tenía. Sé que le agrado mucho, y ese cariño también me hizo sentir una responsabilidad indescriptible. —Cuñada, ven a visitarme cuando puedas. —Silvia habló sin mirarme. Tenía lágrimas en los ojos y no quería que las viera. Es el estereotipo de una chica frágil pero de corazón fuerte. —Está bien. —Yo tampoco me atreví a decir más. Porque también sentía un nudo en la garganta; temía empezar a llorar antes que ella. Las despedidas son realmente la navaja más suave del mundo, pero hieren más profundamente. —Ya le pedí a un amigo que te contacte con un médico; cuando esté listo, tu hermano y yo vendremos a buscarte. —Le

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.