Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 237

Ahora era mi turno de estar confundido. —¿Qué pasa, ya no quieres? ¿O...? La frase se interrumpió con su beso, suave, sin profundidad, solo sellando mis labios. Tras un momento, murmuró con delicadeza: —Sí quiero. Sonreí y sentí cómo mi rostro se enrojecía. Adrián también sonreía... Aunque su tez morena disimulaba mejor el rubor, las puntas de sus orejas claramente se habían puesto rojas. Nos quedamos así, de pie, sin decir nada más. Había algo de torpeza, pero ninguno de los dos tomó la iniciativa de soltarse. El aire estaba lleno del ambiente de un romance, justo en ese momento. Era pegajoso, pero ninguno quería separarse. Queríamos acercarnos más, pero parecía vergonzoso. ¿Acaso Adrián y yo íbamos a quedarnos abrazados aquí toda la noche? Imposible, mis piernas ya se entumecían y la espalda comenzaba a dolerme. —Esto... —Quizás... Adrián y yo hablamos al mismo tiempo, lo que nos hizo quedar en silencio otra vez. Justo cuando ambos íbamos a hablar de nuevo, sonó mi móvil. A

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.