Capítulo 286
—Ah...
Adrián soltó un suave gemido.
Sabía que no era por dolor, sino por sensibilidad, un temblor...
Incluso podía imaginar una escena indescriptible.
Hay que decir que me estoy volviendo más malvado, más perverso.
Después de hacer mi travesura, me puse de pie y, como si nada hubiera pasado, tomé un sorbo de café y me dirigí hacia la puerta.
Probablemente, Adrián estaba tan desconcertado por mi acto desconcertante que ni siquiera reaccionó.
Regresé a la oficina, me senté, puse la taza de café en la mesa, levanté la mano para frotarme la cara y luego solté una carcajada.
No sé por qué me reía, solo quería reír.
Una risa realmente feliz, de esas que vienen del corazón.
Probablemente sea la alegría de hacer travesuras.
Como cuando un niño travieso hace algo malo y se siente muy feliz.
Estaba disfrutando de ese momento cuando sonó mi teléfono, era un mensaje.
Tomé el teléfono, lo abrí y vi que era un mensaje de Vicente, una dirección.
Al abrir la ubicación, vi que era un parque industrial

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link