Capítulo 1530
—¿Yo? —Rafela se rió de repente, con un brillo que era una mezcla de sarcasmo y compasión—. Ese accidente de coche... Ni tu abuelo ni yo pudimos escapar. La única razón por la que todavía puedo estar frente a ti es que... sobreviví por poco.
Rafela le hizo una seña a Lucille: "Cariño, ven aquí. Ven a mí".
Lucille no se movió de su lugar.
Su preciado familiar estaba frente a ella, cuyos ojos amables y gentiles eran como los que recordaba, pero extrañamente aterradores.
Lucille miró hacia arriba y su mirada lentamente se volvió fría mientras preguntaba: "¿Por qué?"
Había tantas preguntas en su corazón. Quería saber por qué la persona que extrañaba día y noche se había convertido en el cerebro detrás de toda esta calamidad.
Quería saber por qué una persona que siempre se preocupó por el público algún día querría aniquilar a todo el mundo.
Quería saber por qué una persona tan tranquila podía volverse tan desconocida.
Lucille dio un paso adelante con los ojos enrojecidos. —Abuela, sé que es

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link