Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 13

El rostro de Jairo se ensombreció al instante, sus ojos afilados se entrecerraron. —¡Mamá, te vas a arrepentir de tu decisión! Dicho esto, se marchó sin vacilar. Condujo sin rumbo por las calles, viendo a las parejas caminar tomadas de la mano, y solo sintió un vacío inmenso en el pecho. En ese momento, su celular sonó de repente. Con el corazón palpitante de esperanza, se detuvo a mirar. Pero al ver la pantalla, aquella luz de ilusión se apagó en un instante. No era María quien lo llamaba. Era Lorena. Frunció el ceño con fastidio, y aunque la incomodidad lo embargaba, contestó. —¿Qué quieres? Al escuchar su voz fría, Lorena se quedó en silencio por un momento antes de reaccionar y hablar con dulzura: —¿Cómo está Arturo? ¿Ya no será necesario que done médula, verdad? Y lo de que me dejarías trabajar como tu asistente, ¿todavía sigue en pie? —Hace uno o dos días que no te veo, te extraño. Si hubiera sido antes, Jairo le habría respondido con ternura. Pero ahora no tenía ánimo. Con impac

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.