Kabanata 2314

Kumunot ang noo ni Sean at hindi pinansin ang tanong ni Kate, sa halip ay ibinuka niya ang kanyang bibig habang papalapit ang croissant. Wala pa siyang nakakain kahit isang kagat mula umaga, at sa totoo lang, gutom na gutom na siya. "Hindi mo sinasagot ang tanong ko." Nang makitang hindi sumasagot si Sean, itinikom ni Kate ang kanyang mga labi, binawi ang kanyang braso, at mabilis na inihagis ang croissant sa kanyang sariling bibig. Nagkaroon ng langutngot habang nginunguya niya ang malutong na pastry. "Sa tingin mo ba makakatakas ka sa pagkain ng pagkain ko nang hindi sinasagot ang mga tanong ko? Well, sa iyong panaginip!" Kumunot ang noo ni Sean nang makita niya ang matagumpay na hitsura sa mukha ni Kate. Siya ay nagugutom, ngunit dahil hindi niya maigalaw ang kanyang mga kamay, wala siyang magawa kundi ang tahimik na pagmasdan habang kinakain ng babaeng ito ang kanyang pagkain. "Wala kang makukuha kahit isang kagat maliban kung sasagutin mo ako!" Inilibot ni Kate ang mga mata sa kanya, pagkatapos ay inilapit sa kanya ang kahon ng mga pastry at ipinagpatuloy ang panonood sa kanyang palabas. Habang patuloy niyang kinakain ang kanyang pagkain, hindi niya napigilang mapaluha, "Ang totoo, walang mapapala sa pagiging matigas ang ulo; iyon ang tuntunin ng bawat soap opera kailanman." Pagkatapos, sinulyapan niya si Sean sa gilid ng kanyang mga mata at idinagdag, "Sa kasamaang palad, ang panuntunang ito ay nalalapat din sa totoong buhay." Kumunot ang noo ni Sean ngunit hindi ito sumagot. Eh ano kung ayaw nitong pakainin siya? Ibibigay ba niya ang kanyang dignidad para sa pagkain lang? Hindi man mahirap sagutin ang tanong ni Kate, wala pa rin siyang ganang gawin iyon. Nag-aalala siya na pagkatapos sagutin ang isang ito, maraming mga kakaibang tanong ang naghihintay sa kanya. Hindi napigilan ni Kate ang paglapat ng labi nang mapansin niyang nilulunok ni Sean ang laway nito ngunit ayaw pa ring magsalita. Pagkaraan ng ilang segundo, napabuntong-hininga siya ng awa at sinabing, "Nakikita kong pasyente ka ngayon, kaya handa akong bigyan ka ng isa pang pagkakataon." Binuksan niya ang packaging ng isa pang croissant at itinapat iyon kay Sean. "Tatanungin kita muli: nasaktan mo ba ang iyong sarili dahil sa isang lalaki o isang babae?" Kumunot ang noo ni Sean. Wala siyang ganang sagutin ang kakaibang tanong na ito, ngunit... Gutom na gutom na siya para mag-isip. Napaikot ng mata si Kate nang makita siyang nag-aalangan. "Parang wala ka pa ring ganang mag-open up." Kasabay nito, inalis niya ang croissant mula sa kanyang abot at sinabing, "Kailangan ko rin sigurong kainin ang isang ito..." Bago pa man niya matapos ang kanyang pangungusap, biglang ibinaba ni Sean ang kanyang sarili, kinagat ng kanyang bibig ang ibabaw ng croissant sa kanyang kamay, at nilunok ito ng buo. Habang ginagawa niya ito, ang kanyang mga ngipin at labi ay saglit na dumampi sa malarosas na mga daliri ni Kate. Matigas at matibay ang kanyang mga ngipin, samantalang malambot at malamig ang kanyang mga labi, at ang kakaibang sensasyon na ito ay nagpa blangko sa isip ni Kate sandali. Nang matapos si Sean sa kanyang pagkain ay sa wakas ay bumalik si Kate sa realidad at napagtanto ang nangyari. Isang pamumula ang bumalot sa kanyang mukha nang marehistro niya ito. Ito ang unang pagkakataon na kinabahan siya dahil sa isang engkwentro sa isang kakaibang lalaki. "I... Ikaw..." Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at pinandilatan si Sean, ang kanyang mukha ay namumula ng malalim na iskarlata. "Ang kapal ng mukha mo! Sinabi ko na na kung hindi mo sasagutin ang tanong ko..." "Nasaktan ako dahil sa isang lalaki. Partikular, sa kapatid ko." Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Sean, at kahit nag-aatubili siyang gawin iyon, nagboluntaryo pa rin siya sa impormasyong gusto nitong marinig. "Ikalulugod kong sagutin ang iyong mga katanungan, basta hindi mo ipagpapatuloy ang pagtatanong ng kakaiba na tulad nito." Pagkatapos, sinulyapan niya ang kahon ng pastry sa kamay niya at nagtanong, "Hindi ko pa nasusubukan ang tatak na ito ng pastry. Saan mo nabili ito?"