Capítulo 96
Me senté en una silla frente a ella y la llamé suavemente: —Sofia.
Sofia levantó bruscamente la cabeza para mirarme, pero no hizo ningún movimiento más.
—¿Qué tienes en las manos? ¿Puedo verlo?
De repente, Sofia se encogió, abrazando el objeto con más fuerza, como si temiera que se lo arrebatara en el siguiente momento.
Recordando lo que el oficial había mencionado sobre un diario, dije: —¿Es una carta que tu mamá escribió para ti? ¿Quieres que te la lea?
Al oír esto, las pestañas de Sofia temblaron ligeramente, pareciendo tentada por la idea.
Continué: —No sabes leer, ¿verdad? ¿No quieres saber qué palabras te dejó tu mamá?
Los dedos pálidos de Sofia comenzaron a aflojarse. Dudosa, me miró y yo seguí guiándola pacientemente hasta que finalmente, un diario desgastado por el tiempo fue cuidadosamente entregado a mis manos.
Tomé su mano suavemente, y ella se sobresaltó.
Expliqué: —¿Lo miramos juntas? Iré leyendo mientras lo vemos.
Sofia pareció convencida, finalmente poniendo su ma

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link