Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

Capítulo 1930

La voz hablaba con una firmeza que ella comenzó a oír con más claridad. Luego, poco a poco, abrió los ojos. Sus pestañas estaban mojadas de lágrimas y, al abrir los ojos, algunas lágrimas cayeron dentro, haciendo que parpadeara varias veces. Poco a poco, pudo ver con claridad a la persona frente a ella. —Bernardo... En los ojos de Bernardo había una profunda preocupación, pero su voz al hablar era de una suavidad y magnetismo extremos: —¿Acabas de tener una pesadilla? Él había estado allí un buen rato, había tocado a la puerta varias veces sin recibir respuesta alguna, temía que ella hubiera partido de repente, por lo que entró y la encontró dormida profundo. Parecía estar soñando todo el tiempo, hablando en voz baja en sueños. Ella no dejaba de llamar a papá y mamá. Él sabía que en su lugar, papá y mamá significaban padre y madre. Quizás estaba pensando en sus padres. Había intentado calmarla durante un largo rato, hasta que finalmente la despertó de la tristeza de su sueño. Por lo ge

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.