Capítulo 1930
La voz hablaba con una firmeza que ella comenzó a oír con más claridad.
Luego, poco a poco, abrió los ojos.
Sus pestañas estaban mojadas de lágrimas y, al abrir los ojos, algunas lágrimas cayeron dentro, haciendo que parpadeara varias veces.
Poco a poco, pudo ver con claridad a la persona frente a ella.
—Bernardo...
En los ojos de Bernardo había una profunda preocupación, pero su voz al hablar era de una suavidad y magnetismo extremos: —¿Acabas de tener una pesadilla?
Él había estado allí un buen rato, había tocado a la puerta varias veces sin recibir respuesta alguna, temía que ella hubiera partido de repente, por lo que entró y la encontró dormida profundo.
Parecía estar soñando todo el tiempo, hablando en voz baja en sueños.
Ella no dejaba de llamar a papá y mamá.
Él sabía que en su lugar, papá y mamá significaban padre y madre.
Quizás estaba pensando en sus padres.
Había intentado calmarla durante un largo rato, hasta que finalmente la despertó de la tristeza de su sueño.
Por lo ge

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link