Capítulo 37
••• Punto de vista de Amelia •••
Nico frunció el ceño y parecía a punto de decir algo, pero lo detuve con un gesto. No esperaba que esas mujeres me dieran las gracias, después de todo sabía que me odiaban, pero me sorprendió que aún después de que les salvé la vida me quisieran muerta.
«P*rras malagradecidas...»
Como ya no tenía ganas de escuchar las groserías de Celia, jalé a Nico, para que saliera de la habitación conmigo. En el proceso crucé miradas con el alfa Mateo, cuyo rostro se ensombreció apenas me vio.
No le presté atención, pues en ese momento era la menor de mis preocupaciones. Me tenía sin cuidado si se enojaba por irme sin avisarle, lo que probablemente consideraba como una grosería. Tampoco me interesaba si no regañaba a Celia, pues parte del carácter de la joven se debía a lo complaciente que su padre era con ella. Sin embargo, lo que sí había sido una novedad fue que regañara a Ernesto.
De cualquier forma, de lo único que tenía ganas era de irme lo más rápido posible,

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link