Kabanata 4769

“Wala lang. Naisip ko lang na parang hindi big deal para kay Darius Jackson na bigyan ka ng villa batay sa iyong mga talento. “Kung tutuusin, hindi mo man lang pinapakumbaba ang iyong sarili sa harap ng mga taong tulad ni Brayan Foster. Natural lang para kay Darius na igalang ka pa rin. “Kaya ako nagdesisyon. "Kung sabagay, baka maging regalo lang ng kabit na ‘yun yung villa..." Ngumiti ng mahina si Mandy Zimmer. Mapait na tumawa si Harvey. “Anong kabit…?” “Kairi Patel, Yvonne Xavier, Queenie York, Kait Walker, Katy Cobb, Leslie Clark, Irene Johnson… Nagbibilang ng daliri si Mandy habang binabanggit ang mga pangalan. “Kahanga-hanga, Harvey! "Halos hindi ko na mabilang silang lahat gamit ang mga daliri ko!" Nag-ayos ng kanyang lalamunan si Harvey. “Magkaibigan lang sila. Hindi nararapat na tawagin mo silang mga kabit ngayon, hindi ba…?" “Anong sinasabi mo? Sila ay iyong sekretarya, alipin, o besties, tama ba?" ganti ni Mandy. “Huwag kang mag-alala. Hindi ako magseselos dahil dito. Iniisip ko lang na magagalit ako kapag ninakaw ka dahil hindi sapat ang ginawa ko para manatili ka rito... “As for our certificate, maghintay pa tayo ng ilang araw. "Kapag masaya akong manatili dito, magnanakaw ako ng mga kredensyal mula sa nanay ko..." Walang imik si Harvey. 'Bakit umaarte siya ng parang isang tatlong taong gulang na bata...?' Kahit noon pa man, masasabi niyang sa wakas ay ibinaba na ni Mandy ang kanyang pagbabantay. Tumabi siya kay Mandy nang walang sinasabi tungkol sa kakaibang ugali. Pinagmasdan niya ang buong villa mula dulo hanggang dulo sa buong araw. Hindi lamang niya nakuha ang mga kasambahay na bumili ng lahat ng uri ng pangangailangan, ngunit inayos din niya ang mga ruta ng pagpapatrolya ng mga security guard. At the same time, she made sure na walang nakakaalam na doon siya titira. Sa madaling salita, pakiramdam niya ay siya ang tunay na may-ari ng villa. Pinaglaruan ni Harvey ang isang sinaunang relic, naramdaman ang init nito habang nakatingin sa babaeng nasa harapan niya. "May balak ka bang manatili dito?" “Bakit hindi? “Masarap sa pakiramdam ang kapaligiran at ang hangin sa paligid. Masarap manatili sa ganitong lugar... “At saka, mayaman o makapangyarihan ang mga nakatira dito. “Baka makabunggo lang ako ng ilang malalaking kliyente pagkatapos maglakad-lakad sa labas. Gaano kabagay iyon? Walang intensyon si Mandy na itago ang kanyang motibo. "Higit sa lahat, ayaw kong manatili sa aking mga magulang sa ngayon. Nakakainis sila kamakailan…” “Ganun ba?” Hindi nag-abala si Harvey na pigilan siya. Ang sinumang nakatira kasama sina Simon Zimmer at Lilian Yates ay malamang na magsasabi ng parehong bagay. “Oo naman. Manatili hangga't gusto mo. Kunin mo na lang ang kasambahay kung may kailangan ka." Pagkatapos, pinatawag ni Harvey ang kasambahay bago nag-utos. "Tama, Harvey. "Ang Fortune Hall ay inaayos ngayon. Maraming tao doon, at sigurado akong hindi komportable ang manatili doon. "Kung gusto mo, palagi kang makakasama ko..." “Hindi na kailangan. Medyo nasanay na ako sa lugar." Kusang nagsalita si Harvey bago iniwan si Mandy. Nang akmang hahakbang na siya ay natigilan siya na parang may nakalimutan. Ipinikit ni Mandy ang kanyang mga mata nang hindi nagsasalita bago siya pumili ng kwarto para sa kanyang sarili. Tumayo si Harvey sa harap ng gate nang tumawa siya sa sarili, pagkatapos ay tinawagan si Thomas Burton para sunduin siya. Sa paghusga sa relasyon ng dalawa, marahil ay hindi nararapat para sa kanila na maging ganito kalapit. Ito ay magiging napakasakit kung iyon ang kaso. Nagpasya si Harvey na layuan si Mandy habang nakikipag-ugnayan siya sa Evermore. Sa isang paraan, ito ay isang paraan ng proteksyon para sa kanya.