Capítulo 19
—Pero esos odios, en realidad ya no son tan importantes. Después de todo, la persona con quien pasarás el resto de tu vida soy yo; nosotros no nos veremos más.
Cada palabra, como un cuchillo embotado, cortaba la carne viva del corazón de Hugo, haciendo que su respiración se hiciera aún más pesada.
Sus ojos se llenaron de un sinfín de tristeza y su voz llevaba un tinte de resentimiento.
—¿Y yo qué? ¿También prefieres no volver a verme?
—¿Cómo podría?
La frase anterior, como una inyección analgésica; la siguiente, como si inyectaran veneno directamente.
—Tú me has criado. En cada festividad, los saludos y buenos deseos que se deben a los mayores no me faltarán, tío.
Al decir esto, Rosa mostraba una cara de respeto.
No importa cuánto Hugo observara y escudriñara, ya no podía ver ningún cuidado o afecto.
Ella realmente lo había empezado a tratar con el respeto debido a un mayor.
Esta conclusión, como un huracán, apagó esa pequeña esperanza que quedaba en su corazón.
Solo al presenciar esta

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link