Capítulo 203 La mano en su cintura
Silvia frunce el ceño y pregunta: —¿Rocío? ¿Sigues ahí? ¿Le ha pasado algo a mamá?
Habla con urgencia, y solo entonces Rocío responde: —No, no es nada. Anoche mamá quería hablar contigo, por eso me pidió que te llamara... Los guantes ya están tejidos; quizás quería saber si necesitas algo más.
Al oír esto, Silvia relaja sus cejas.
Rocío solo había hecho una llamada la noche anterior y no parecía urgente; de lo contrario, habría llamado varias veces.
—No necesito nada más, dile a mamá que no teja más, eso también consume mucha energía —Silvia aprieta los labios—. ¿Mamá está despierta ahora? Déjala escuchar.
—Mamá está recibiendo una infusión, no es conveniente que sostenga el teléfono ahora, más tarde.
—Claro.
Silvia cuelga el teléfono.
Aunque Rocío asegura que no pasa nada, Silvia aún siente algo indescriptible... quizás porque anoche ocurrieron demasiadas cosas inesperadas y su estado de ánimo aún no se ha calmado.
El ascensor llega a la planta baja; sale y llama a Eduardo.
Eduardo re

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link