Capítulo 817
Para mejorar su apariencia, Melanie se remaquilló...
No podía avergonzarse.
Al menos no podía deshonrarse ante Rosie.
Le costó un gran esfuerzo volverse normal. Sin embargo, tan pronto como llegó al restaurante, Rosie notó su anomalía de inmediato. "¿Has estado llorando?"
Melanie estuvo tentada de poner los ojos en blanco...
Le costó mucho ocultar las huellas, pero Rosie vio a través de ellas.
"¿Cómo es posible que una niña tan grande siga llorando?" Bromeó Rosie mientras arrugaba la nariz.
El desdén de su tono fue claro para Melanie.
Sintiéndose descontenta, Melanie se sentó al lado de Rosie.
Antes de calmarse, Rosie la redirigió. "Toma asiento en su lugar."
Le estaba pidiendo a Melanie que se sentara frente a ella.
"No te agrado y aún así me invitaste a cenar. ¿Por qué? ¿Te inclinas a torturarte?" Melanie preguntó con curiosidad.
"Estamos teniendo compañía". Rosie respondió rotundamente.
"¿Quién más..." Antes de que Melanie pudiera completar su pregunta...
Vio a Ambrose caminando hac

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link