Capítulo 268
En sus ojos parecía que se desataba una tempestad helada, capaz de arrasar con todo. Las corrientes subterráneas que fluían entre los dos hermanos pasaron desapercibidas para todos. Samuel no pudo resistir y fue el primero en desviar la mirada. ¿Qué quería decir Robert con eso?
Mientras tanto, Eleanor, al notar que la anciana ya no corría peligro inmediato, se despidió de todos. "La anciana ya está a salvo. Por favor, asegúrense de que sus comidas sean nutritivas en el futuro. Debo irme temprano debido a otros asuntos".
Al ver su intención de irse, todos rápidamente expresaron su cortesía.
—Gran doctor, ¿ya se va? No lo he atendido como es debido —dijo el viejo maestro Williams en tono cordial y con los ojos llenos de sinceridad.
La señora añadió en voz baja: "Querido doctor, le debo la vida. Quédese un rato más para que podamos expresarle debidamente nuestra gratitud".
Pero Eleanor no quería quedarse más tiempo. Cuanto más tiempo se quedara, mayor sería el riesgo.
—Gracias por la cáli

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link