Capítulo 390
Alicia tosió y dijo: —No hace falta llamar al médico.
—Alicia, no es momento para bromas.
—No es una broma, yo lo noqueé.
Alicia se veía algo incómoda: —Cogió mi celular y no me dejaba ir.
Tomás finalmente respiró aliviado: —Vicente no quería que te fueras, solo deseaba que te quedaras un poco más.
—Pero nunca preguntaron qué quería yo, nunca me preguntaron si deseaba estar con ellos o no.
Tomás sonrió con amargura: —Lo sé. Intenté convencer a Vicente, pero nunca me escuchó. ¿De qué sirve arrepentirse ahora?
Alicia sabía que no podía irse. Se sentía profundamente frustrada.
Poco después, Vicente despertó y, al ver a Alicia sentada aburrida en el sofá, mostró una expresión de sorpresa: —¡Alicita, que alegría aún no te has ido!
Alicia respondió con frialdad: —Voy a volver a descansar.
—Está bien, come algo primero, luego Tomás te llevará de regreso.
—Comer contigo me quita el apetito. Quiero irme ahora.
Alicia ya no tenía más paciencia para soportarlo.
Vicente se sintió herido. Sabía que

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link