Capítulo 387
'Qué raro, ¿fue él quien me llevó a la habitación? ¿Por qué no me di cuenta de nada?’.
‘¿Estaba tan profundamente dormida?’. Pensar en ello la asustó. Por fortuna, Simon no actuó precipitadamente.
Sharon bostezó y se dirigió a la sala. Cuando llegó, vio a Simon sentado en el sofá. Él llevaba unos pantalones occidentales de color oscuro, se había abrochado la corbata, y su rostro limpio y apuesto estaba frente a la computadora portátil que tenía delante mientras tecleaba algo.
A juzgar por lo arreglado que estaba, él parecía que estaba sobrio. Además, estaba listo para irse a la empresa. ‘¿Estaba esperando a que me despertara?’.
"Tú... ¿desde cuándo estás despierto?". Ella no recordaba nada. Comenzó a dudar de sí misma si estaba o no tan cansada.
Simon miró hacia arriba, la miró y respondió con seriedad: "Hace una hora".
Sharon miró el reloj de la pared. Eran las siete de la mañana y él estaba bastante despierto a pesar de lo temprano que era.
“El desayuno está allí. Cuando termi

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link