Capítulo 176
Lo que no sabía era que Alberto y Carolina se miraron con complicidad, ambos esbozando una sonrisa significativa.
—Sara, ya que compraste los cuadros y ganaste tanto dinero, ¿qué te parece si me invitas a cenar?
Alberto me miró sonriendo.
Yo asentí inmediatamente: —¡Claro, te invito!
Alberto parecía no esperar que aceptara tan rápido. Se quedó un momento desconcertado, pero luego sonrió.
—Está bien, vamos a comer el sushi más caro.
Al escuchar las palabras "más caro", rápidamente pregunté: —¿Qué tan caro?
Carolina no pudo contenerse y me dio un golpe en el hombro: —Sara, ¡sin importar lo caro que sea, debes invitar! ¡El señor Alberto es una especie de dios de la riqueza!
De repente entendí: —¡Vale, te invito! No importa el precio.
Alberto pareció sorprendido por mi respuesta.
Él rió nerviosamente: —Está bien, vamos.
De inmediato, me sentí emocionada y lo seguí.
Ese día, Alberto conducía un Ferrari diferente al de la última vez, un modelo de otro color.
Puse las pinturas en el maleter

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link